پیمان سال نو (ترسایی)

اینهم گونه ای از پیمان سال نو (ترسایی):

من پیمان می گذارم تا:

آرزوهایم بزرگ باشند
آموختن، آزمودن، بالیدن و دگرگون شدن را در آغوش بگیرم
بهترین های درونم را دریابم، و همانگونه بهترین های درون دیگران را نیز
پروانه دهم تا انگیزه و اشتیاقم به زندگی ام نیرو برسانند
به آنچه که اکنون هستم پایبند باشم و همزمان بهترینی که می توانم باشم بشوم
پیرامونم کرانه هایی سالم و خردمندانه بگذارم تا بتوانم خود را بالاتر ببرم و والاتر گردانم
برای هر روز ساده از هر اندازه مهر، عشق، زیبایی و شادی که در زندگی ام هست سپاسگزار باشم
هر زمان و هر کجا که شدنی است بخوانم، برخسم و شاد باشم!

شاد زیوید

A kind of New Year's Resolution

:I promise to

Dream big

Embrace learning, experiencing, growth and change

Recognize the best in myself and others

Let my passion to fuel my life

Stick to who I really am, and at the same time become the best I can be

Create healthy boundaries that lift me even higher

Appreciate all the love, beauty and joy in my life, every, single, day

Dance, sing and play every opportunity I get

نوشته از موبد کامران جمشیدی.

با سپاس،

هومن

سالروز درگذشت اشو زرتشت را گرامی میداریم.

امروز سالروز درگذشت اشو زرتشت است.

جسمش شاید اینجا و با ما نباشد اما این افکار و اندیشه های اشو زرتشت است که ما را به راه راستی تشویق میکنه. 

و دیدگاه من اینست که یک انسان بعد از مرگ فقط از نگاه جسمانی از بین ما خواهد رفت اما یاد و خاطر ان با ما خواهد ماند. 

این نوشته با چند ساعتی تاخیر به اشتراک گذشته شد. 

با سپاس

هومن 

شب یلدا

بلند ترین شب سال و یکی از  جشن های زرتشتیان بر همگان خجسته باد.

دیدگاه من

دروود بر شما،

وقتی برای اولین بار جمله و گفته شناخته شده(گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک) رو دیدم و خواندم، اگاه شدم که این آیین من رو به سوی درون خودم راهنمایی و هدایت میکند.

این اگاهی من رو مشتاق کرد که آیین زرتشتیان رو بیشتر جستجو کنم و بخوانم. 

از این باب خرسندم از این اگاهی چون مسیر زندگی من رو دگرگون کرد.

وقتی گاتها و یا گفته های اشو زرتشت رو میخواندم، احساس میکردم که یک دوست مهربان با من سخن میگوید. 

با سپاس،

هومن

آزاد انديشی در دین زرتشت

  

اشوزرتشت نخستین پیام آور دموکراسی و حقوق بشر در جهان

  

افشین زعیم - ای مردم بهترين سخنان را به گوش هوش بشنويد و با انديشه ای روشن و ژرف بينی آنها را بررسی کنيد. هر مرد و زن راه نيک و بد را شخصا برگزيند، پيش از فرا رسيدن روز واپسين همه به پا خيزيد و در گسترش آيين راستی بکوشيد.

 يسنا 30 بند 2

جهان امروز با آزاد انديشی و حقوق بشر  اداره می شود، رهبران اکثر ممالک دنيا بر اساس دموکراسی، کشور خود را اداره می کنند که همانا تصميم گيری مردم هر سرزمين بر سرنوشت کشور خود می باشد.

حال اگر به گفته ی پيامبر بزرگ آريايی اشوزرتشت اسپنتمان که در بالا آمده است نگاهی بياندازيم، خواهيم فهميد که اين مرد بزرگ انديشمند در هزاران سال پيش و پيشتر از يونانيان بر اين نکته تاکيد بسيار داشته اند .

اگر بخواهيم موشکافانه به تحليل يسنا 30 بند 2 از گاتهای اشوزرتشت بپردازيم در می يابيم که ايشان تمام مردم جهان و نه فقط ايران را ( چرا که می فرمايند : « ای مردم » و اشاره ای به مردم خاصی ندارند.)

دعوت می کنند که « بهترين گفته ها را »( توجه داشته باشيد که ايشان می فرمايند: « بهترين گفته ها » يعنی هر گفته ای را نيز نبايد گوش داد.)

 « به گوش هوش بشنويد »( بدين معنی که وقتی قرار است بهترين سخنان را بشنويد بايد با دقت و هوشياری تمام و خرد ورزانه آن سخن را شنيد.) و با انديشه ای روشن و ژرف بينی آنها را بررسی کنيد.

در اينجا اشوزرتشت به انديشه ای روشن اشاره می کنند که همانا بدون تعصب و غرض ورزی به مسائل نگاه کردن است و می بايست که موشکافانه بهترين سخنان را بررسی کرد .

جالب توجه ترين بخش اين يسنا اينست که اشوزرتشت می فرمايند:

« هر مرد و زن راه نيک و بد را شخصا برگزيند »

که در اين بخش ايشان بسيار روشن و واضح به برابری  مرد و زن در خرد داشتن، انديشيدن، حقوق بشر و دموکراسی اشاره می فرمايند، که هر کسی چه زن و چه مرد آزاد است که با انديشيدن درست راه نيک و بد را خويش تميز دهد .

چه زيبا و هوشمندانه سخن خودشان را به پايان می رسانند که:

« پيش از فرا رسيدن روز واپسين همه به پا خيزيد و در گسترش آيين راستی بکوشيد.»

اشوزرتشت با اين نتيجه گيری انديشمندانه شان به ما يادآور می شوند، آن زمان که راه نيک را از بد تشخيص داديد، کوشش کنيد که هر شخص به نوبه ی خود آيين راستی را که دريافته است گسترش دهد تا انسانهای ديگر نيز از آن بهره مند شوند،

 سخنی که در دنيای امروز از بلندگوهای مختلف جهانی ، بسيار می شنويم که هر آنچه نيک است و به درد بشريت می خورد را فرا گيريد و  به ديگران نيز آموزش دهيد تا آنها نيز زندگيشان را نيک گردانند. 

می بينيد که به هيچ عنوان اشوزرتشت نظر خود را تحميل نمی کنند و نمی گويند که در گسترش آيين من بکوشيد .

و سخنی ديگر از اشوزرتشت که آزادی خواهی، حفظ حقوق بشر و دموکراسی در آن به روشنی ديده می شود :

ای خداوند خرد هنگامی که در روز ازل جسم و جان آفريدی و از منش خويش نيروی انديشيدن و خرد بخشيدی، زمانی که به تن خاکی روان دميدی و به انسان نيروی کار کردن و سخن گفتن و رهبری کردن عنايت فرمودی، خواستی تا هر کس به دلخواه خود و با کمال آزادی، کيش خود را برگزيند .                       يسنا 31 بند 11

برگرفته شده از تارنمای دین بهی 

برای بازدید اینجا را کلیک کنید.

با سپاس،

هومن

گاتها در نما ۴

،با سپاس

هومن 

نام روزها و مینش (مفهوم) آنان

نام روزها و مینش (مفهوم) آنان

نام روز و ماه در آیین زرتشتی

هر روز یک مانترا

هر روز نو که از خواب برمی خیزیم نام روز و مینش (مفهوم) آن را به یاد آوریم و آن را مانترای روزمان بگذاریم. شاید که در آغاز بیشتر به آن بیندیشیم و اگر پیگیر باشیم به جایی می رسیم که دیگر نیازی به اندیشیدن نیست بلکه خود، آن می شویم.

۱ـ اهورا مزدا Ahurâ Mazdâ/ اورمَزدUrmazd : اهورامزدا، خداوند جان و خرد، جان جانان، خرد خردها، سرآغاز، سرانجام، بُن هستی، اوج هستی، همۀ هستی

۲ـ وُهومَنَ Vohumana/ بَهمنBahman : اندیشه نیک، نیک منشی، نیک نهادی، گوهر خرد، خرد شاد، یکی از نمادهای سپنتایی بودن جان و زندگی  (روز نَبُر)

۳ـ اشَه وَهیشتَه Asha vahishta/ اَردیبهشتArdibehesht : بهترین راستی و پاکی، حقیقت و واقعیت، هنجار هستی، قانون دقت، هر کس و هر چیز در جای درست و شایستۀ خود، هماهنگی، تراز و همسنگی (تعادل) …

۴ـ خشَترَ وَئیریَه Xshathra vairya/ شهریورShahrivar : شهریاری برگزیدنی،چیرگی بر ‌‌نفس خویش، سازندگی، آبادانی

۵ـ سپنتا آرمیتی Spentâ ârmaiti/ سِپَندارمَذ Sepandârmazd : آرامش افزاینده، فروتنی و مهر پاک، باروری و زندگی افزایی

۶ـ هَئوروَتاتَ/ خورداد Xordâd : همه شدن، رسایی یافتن، درستی تن و روان، بهتر شدن، خوش زیستی، شاد باشی

۷ـ اَمِرِتاتَ /  اَمرداد Amordâd : بی‌مرگی، جاودانی، همیشگی، بی زمانی، دیرپایی

(هئوروتات امرتات / خرداد امرداد : رسایی همیشگی، بهتر شدن همیشگی، خوش زیستی دیرپا، شادی جاودانی)

۸ـ دی به آذَر Dey be âzar [1]: آفریدگار آتش

۹ـ آذرÂzar : آتش، فروغ و روشنایی، روشنایی خرد، گرمای جان بخش، نیرو و انرژی، آتش آفریننده، آتش درون هستی، نماد اَشَه

۱۰ـ آبانÂbân[2] : آب ها، مایۀ هستی، مایۀ پاکی و پالودگی، نماد خرداد، به هم آمیزندۀ نیروهای درونی برای رسایی یافتن و رسیدن به روشنایی، نمادِ خرداد

۱۱ـ خور [۳] Xor خورشید، آفتاب، سرچشمۀ آتش و گرما و زندگی

۱۲ـ ماهMâh[4] : ماه آسمان، یکی از نمادهای سپنتایی بودن جان و زندگی  (روز نَبُر)

۱۳ـ تیرTir[5] : ستاره تیر (تیشتر)، ستاره باران، نماد بارش و سرسبزی، نماد آخشیج و سپهر (طبیعت)

۱۴ـ گوش(گِئوش)Goush (Geush) : گیان (جان)، کیهان (جهان)، مردم، یکی از نمادهای سپنتایی بودن جان و زندگی  (روز نَبُر)

۱۵ـ دی بمهرDey be Mehr : آفریدگار (سرآغاز پیدایش) مِهر

۱۶ـ مهرMehr[6] : نیروی کشش، نیروی چسبانندگی و آشتی میان همه و هتا همیستارها (متضادها)، نیروی به هم نگاهدارندۀ یگانگی هستی، دوستی، پیمان و وفای به آن

۱۷ـ سُروشSoroush[7] : شنیدن آوای‌درون،ندای‌وجدان، نگاهبان جان در تاریکی ها

۱۸ـ رَشنRashn[8] : دادگری، دادخواهی، دادگستری

۱۹ـ فروردینFarvardin : فروهر[۹]، نیروی‌پیشرفت

۲۰ـ وِرَهرام [۱۰]Vrahrâm/ بهرامBahrâm : پیروزی

۲۱ـ رامRâm[11] : رامش، شادمانی، یکی از نمادهای سپنتایی بودن جان و زندگی  (روز نَبُر)

۲۲ـ  باد Bâd[12] : باد، هوا، مایۀ بنیادین زندگی

۲۳ـ دی به دینDey be Din : آفریدگار (سرآغاز پیدایش) بینش / وجدان

۲۴ـ دینDin[13] : بینش درونی، وجدان

۲۵ـ اَرْد (اشی)Ard (Ashi)  : خوشبختی،دارایی

۲۶ـ اَشتادAshtâd : راستی، افزایندگی

۲۷ـ آسمانÂsmân : آسمان

۲۸ـ زامیادZâmyâd : زمین، نماد سپنت آرمیتی

۲۹ـ مانْتْرَه‌سِپَندMântra sepand : سخنان رشد دهنده و افزاینده (گاتاها) گفتار پاک و نغز

۳۰ـ اَنارامAnârâm[14] : رامش و آرامش بی کرانه

نوشته شده از موبد کامران جمشیدی

با سپاس،

هومن

پرداختن اشوزرتشت به ستاره شماری و ساختن زیج و استرلاب

گروهی نوشته اند که اشوزرتشت درآن ده سال تنها به اندیشیدن نگذراند بلکه ستاره شناسی را نیز دنبال کرده و از شکاف سنگی که از طاق آن غار تا سر کوه وجود داشت بجای زیج یا دوربین بکار برده به ستاره یابی و پژوهش در گردش و راه ستارگان می پرداخت.

گفته اند که همه طاق و دیوارهای آن غار تا سالها بعد پر از نقش و نگار ستارگان و پیکر ماه و خورشید و راه 

گردش آنان بوده و این غار سده های بسیار زیارتگاه زرتشتیان بشمار می رفت ۱.

پژوهش های اشوزرتشت در شکل و گردش ستارگان از روی گفته های خود آن وخشور پیداست که فرموده:

از تو میپرسم ای اهورامزدا مرا آگاه فرما - کیست آنکه به خورشید و ماه و ستارگان راه سیر بنمود؟

چرا ماه گهی پر و گهی تهی است؟

نگهدار این زمین و سپهر بالا کیست؟

آفریننده آب و گیاه چه کسی است و کیست آنکه به ابر و باد، وزش و جنبش آموخت؟

ای پروردگار دانا مرا آگاه فرما- کیست آفریننده روشنایی سودبخش و تاریکی؟

 چه کسی خواب خوشی بخش و بیداری را بهره آفریدگان کرد؟

 چه کسی چهره های گوناگون زمان را چون روز و شب و ماه و سال پدیدار ساخت؟

ای مزدا اینها و بسا چیزهای دیگر را می خواهم بدرستی بدانم و از تو میخواهم مانند دوستی که به دوست خود چیزی بیاموزد مرا آگاه فرمایی ۲.

استرلاب واژه فارسی است به معنی ستاره یاب.

۱ . کتاب ویلیام جکسن.

۲ . یسنا ۴۴

برگرفته شده از کتاب، اشوزرتشت و آموزه های او نوشته موبد رستم شهزادی

با سپاس،

هومن

گاتها در نما ۳

با سپاس

هومن 

خوان یا سفرۀ پیمان بندی "گواه گیری / سفره عقد"

آنچه بر سفره گواه گیری می نهند :

نگاره اشو زرتشت

لُرک: مجموعه ای است از خشکبار( هفت نوع) که بعد از اجرای مراسم بین افراد شرکت کننده در جشن تقسیم می شود و البته با توجه به فصول مختلف سال اندک تفاوتی خواهد کرد و نشانه ای است از فراوانی و فراخ روزی و داده های نیک اهورایی.

قند سبز: قند سبز نمادی از شیرین کامی ، خوشبختی و سبزبختی است رنگ سبز در لباس عروس ، کلاه و دستمال بر روی شانه داماد نیز دیده می شود که همین منظور را می رساند .

انار شیرین : در این مورد چند دیدگاه وجود دارد . برخی آن را نشانه همبستگی می دانند و عده ای آن را علامتی برای فرزندان زیاد می خوانند البته شیرین بودن آن نمادی است از شیرین کامی .

شمع ، لاله و مجمر آتش: نمادی هستند از دانایی ، روشنایی و راستی و پاکی در زندگی.

کشتی: نشانه ای است از زرتشتی بودن زن و مرد .

کتاب گاتاها: نشانه ای است از راهنما قرار دادن بنمایه های دین زرتشتی در زندگی

قیچی: نشانه ای است از گشایش در کارها و همچنین اینکه زن و مرد هر کدام همانند دو لبه قیچی باید با هم همکاری کنند تا دشواری های زندگی پیروز گردند .

تخم مرغ: زایش و باروری . یک زندگی نو در کار شکل گرفتن است.

برنج یا جو: نشانه فراوانی و تداوم زندگی .

نخ و سوزن : نمادی است از جلوگیری از گسستهای به وجود آمده در زندگی و از بین بردن آنها .

گلاب: «آب» یکی از نشانه های روشن گشتن به مفهوم درک درست از قوانین زندگانی است و  «بوی» نماد ابزارهای باشنده در روان انسان برای شناخت درست زندگی. گلاب همچنین نمادی است از خوشبویی و شادابی.

آیینه: یکی دیگر از نمادهای روشنی در فرهنگ زرتشتی است و همچنین روراست بودن با خویشتن و دیگران و دیدن خویشتن راستین. باید راستین بود تا زندگی به هنجار داشت.

آویشن و برگ گل سرخ: نمادی از مهر و خوشبویی و تندرستی می باشد .

آب: آب نیز نماد دیگری از روشنی است و همچنین رویش و بالش نیک در زندگانی.

سرو:  نشانه جاودانگی و پایداری در زندگی است .

با سپاس،

هومن 

چکیده ای از زندگی اشو زرتشت

کسی که از فروغ دانش آراسته شود، پیوسته راستی را برمی‌گزیند. دانا راستی را برمی‌گزیند. هات۳۰ بند۵

دین زرتشتی(: دین بهی)، یکی از کهن‌ترین دین‌های اهورایی است که پیدایش آن در ایران بوده است. پیامبر این دین، «زرتشت»، اندیشه‌ی نیک و خردورزی راستین را از اصول بنیادین پیامِ دینش، و راستی را سرچشمه‌ی منش، گفتار و کردار خود و پیروانش دانسته است. «اشوزرتشت» خود را آموزگار راستی و «مانترَن» می‌نامد. آمده است تا راستی را آموزش دهد و برپا نگهدارد؛ آمده است تا اندیشه‌ها را در راه «اَشا» برانگیزاند، پنجره‌ی «فَرَشَه» را بر روی هستی بگشاید تا در پرتو 

«اَشا» و «فَرَشَه»، مردان و زنان این جهان را راست و تازه گردانند.

آمده است تا بگوید یک آفریننده و دادار وجود دارد و او داداری است مهربان و دوست جهانیان. خدایی که نیاز به قربانی، پیشکش‌های رنگارنگ و آیین‌های پیچیده ندارد. بهترین پیشکش‌ها برای او، کردارِنیک است. نام او «اَهورا مَزدا»، به‌چم(:به‌معنی) «دانای بزرگِ هستی‌بخش» و سرورِفرزانه است که جهان را برپایه‌ی هنجاری(:قانون) خلل‌ناپذیر به نام «اَشا» بنا نهاده است. او آفریننده‌ی نیکی است و بدی در او راه ندارد.

اشوزرتشت، برگزیده‌ی «اَهورا مَزدا» است. او پیام‌آور مهر و راستی است. با گذری بر گاهان (سرودهای اشوزرتشت را «گاتها» یا «گاهان» گویند)، هنوز پیامش در پس سده‌ها وسالیان دراز گذشته به گوش می‌رسد که جهانیان را به اندیشه‌ی نیک، گفتارنیک و کردارنیک می‌خواند، و جهانی پُر از داد و راستی را برای جهانیان خواستار است.

اشوزرتشت، از خاندان «اِسپَنتَمان» که لقب و نام نیای نهم ایشان است، بوده و نام پدرش «پُوروشَسب» فرزند «پیترسَب» و نام مادرش «دُوغدو» فرزند «فَراهیم‌رَوا» است.

ایشان در روزِ «خورداد و فروردین ماه» (ششم فروردین‌ماه گاهنمای خورشیدی)، در «رَگِه»، جایی در کنار رود «دُرجی» و در نزدیکی دریاچه‌ی «چیچَست» از مادر زاده شد. گویند که در نخستین روز از زندگی خویش، خندید.

در «فَروَردین یَشت» درباره‌ی زاده‌شدن آن وَخشور(پاک و بزرگ) این‌گونه آمده است:

خوشا به ما گیتیان که زرتشت زاده شد، نخستین کسی که نیک اندیشید، نخستین کسی که نیک گفت، نخستین کسی که نیکی را به‌جای ‌آورد. نخستین پیشوای دین و نخستین کسی‌که دین بیاموخت و نخستین کسی که دین بیاموزاند. نخستین که پیام اهورامزدا را به جهانیان داد. نخستین کسی که راز آفرینش را دریافت. نخستین کسی که سخن پاک را آموزش داد. نخستین کسی که همه چیزِ نیک مزدا داده را ارج نهاد و ستایش اهورای یکتا را به‌جا آورد

بنابر روایت از بیست سالگی در پس پرسش‌های بسیار، به «سبلان» رفت و ده سال در تنهایی اندیشید و با یاری «وُهومَن» به هم‌پُرسگی اهورامزدا رسید و در پایان از سوی اهورامزدا در روز «خورداد و فروردین ماه» (ششم فروردین‌ماه گاهنمای خورشیدی) در سی سالگی به پیامبری برگزیده شد.

نخستین کسی که به او ایمان آورد، پسر عمویش «مَیدیوماه» بود. «اَشوزَرتشت» در آغاز با دشواری‌ها و سختی‌هایی فراوانی، از سوی «کاوی»‌ها(فرمانروایان) و «کَرپان»‌ها(پیشوایان دینی) روبرو می‌شود. وی، در اثر فشارهای بیش‌ازاندازه در ۴۲ سالگی سرزمین مادری خویش را ترک و به سرزمین همسایه و به فرمانروایی «کِی‌گشتاسب» می‌رود. در آنجا دعوت خود را بر او آشکار می‌کند. در آغاز «کِی‌گشتاسب» دعوت را نمی‌پذیرد، ولی پس از گفت‌وگوهای بسیار، خود و همسرش «هوتَئوسا» از پیروان او شدند.

اشوزرتشت، دارای سه دختر به نام‌های «تِریتی»، «فِرنی» و«پُوروچیستا» و سه پسر به نام‌های «ایسَدواستر»، «اُروَتَدنَر» و «خورشیدچِهر» بود. هر یک از پسران، بعدها به سرپرستی سه گروه از مردم آن روزگار یعنی «روحانیان»، «کشاورزان» و «سپاهیان» برگزیده شدند. نام همسر ایشان «هُوُوی» بوده که از خاندان «هُوگو» و دختر «فَرشُوشتَر»(وزیر خردمند گشتاسب شاه کیانی) بوده است.

اشوزرتشت، از خود سرودهایی به یادگار نهاد، که در آن‌ها، فلسفه‌ی یکتاشناسی و روش زندگی بهتر به گونه‌ای بسیار ساده و روان آموزش داده می‌شود.

این سرودها که هفده سرود می‌باشد، «گاتها» یا «گاهان» به‌چم «سرود پاک» نامیده می شوند. «گاتها» به زبان اوستایی سروده شده است و نخستین ادبیات شعرگونه‌ی جهان است.

زندگی پرآوازه‌ی «اشوزرتشت»، پیامبر بزرگ ایرانی که سراسر آموزش و مردم‌داری بود در ۷۷ سالگی و در روز «خور از ماه دی»(پنجم دی‌ماه گاهنمای خورشیدی) پایان یافت. این‌گونه آمده است که وی در هنگام نیایش، به دست «توربَراتور»ِ تورانی کشته شده است.

مزدا اهورای همه توانا چنین برنهاده است که خوشبختی از آن اوست که به دیگران خوشبختی بخشد. من برای پیشرفت ونگهداشتن آیین راستی، خواهان استواری و توانایی هستم. ای آرمَئیتی، آن پرتوی را که پاداش زندگی نیک منشانه است را به من ارزانی دار. هات ۴۳ بند۱

ای مزدا هنگامی که در آغاز با اندیشه‌ی خویش برای ما تن و جان آفریدی و به تن ما جان دمیدی و به ما توانایی گفتار و کردار دادی، خواستی که ما باور خویش را به دلخواه برگزینیم. هات۳۱بند۱۱

یاری‌نامه:

۱-قدردان، مهرداد. جستاری در آیین زرتشت.

۲-وحیدی، حسین. شهر روشن زرتشت.

۳-نیکنام، کوروش. آیین اختیار.

۴-گروه نویسندگان سازمان فروهر. آموزش دین زرتشتی.

برگرفته شده از تار نمای یتااهو

برای بازدید  اینجا  را کلیک کنید.

با سپاس،

هومن